لاله زار سامع  

مبارک مبارک ســـه مــولــود اطـهر
سه دُر و سه گوهر سه ساقی کوثر

معــطر چـو بینی گلسـتانِ گیــــتی
شده از قــدومِ ســــه عنبر سراسر
مبارک مبارک ســـه مــولــود اطـهر

به گلزار احمـد سه نو گــل برویید
حسـین و علـی و علمـدار لشـــکر
مبارک مبارک ســـه مــولــود اطـهر

جهان گشته پر نور ز یمن سه مولود
سه شمــس منور، سه تابنـــده اختر
مبارک مبارک ســـه مــولــود اطـهر

به این ماه شـعبان بـه باغِ ولایــت
چـه خرم زده ســر گــلانِ معـــطر
مبارک مبارک ســـه مــولــود اطـهر

چه زیـبا شود گر بگـیری تو سامع
ز این سه تو ساغر به گرمای محشر
مبارک مبارک ســـه مــولــود اطـهر


سه شنبه. ۱۴۰۲-۱۱-۲۴
فی البداهه ساعت ۳:۳۰ شب

به درب حزن جان ما طـرب در می زند امروز
نوای شادی و عشــرت سراسر می زند امروز

به تــار نغمه ی زیبـا ببین مطرب ز شادی چنگ
برای جشــن والای ســــه دلبـــر می زند امروز

همای طبع من از کـــــــثرت شــادی سه مولود
به هرسومی پرد لیکن ز دل پر می زند امروز

سه میر وهــــادی و رهبر رســد از گلشن حیدر
علی را این طرب بر رخ چه خوشترمی زند امروز

حسین آمـــد علـــــی آمــــد علمــــدار رشید آمـد
ملک از عرش شهپر را به شهپر می زند امروز

بهیـــن ماه معـــظم شــــد مه شعــــــبان اعظم شد
جهان زیبا وخــــرم شـد چه زیور می زند امروز

برو سامع به بــــــزم عیش وشادی و طرب بنگر
به جشـن سه جهان آرا ملک سر می زند امروز
سه شنبه ۲۴-۱۱- ۱۴۰۲

مرغ طبعم ز شعف مــست و نوا خوان آمد
پر زنان شــوق کنــــان طرف گلسـتان آمد

وه چه زیبا شده فصل گل و سنبل به چمن
بلبل آســــــا سخنم نغمه ای مســـــتان آمد

موج گـــل گشته عیان بوی خوشی می آید
بر مشــــــامم زشمیــــمی گل و بستان آمد

گو به من شـــادی وعشرت ز چه برپا باشد
هاتفــــی گفـــت که اینــک ، مهِ شعبان آمد

عجب این مه که چنین کثرت شادی دارد
که سه اختــــر به جهان نیّر و تابان آمد

شمـــس تابان هــــدایت شهِ خوبان حسین
روز ســـــوم به مـــــهِ اعظـــــم شعبان آمد

چهارمین میـــــــر هــدا سید و سالار زُهاد
چهارمین روز ز این مـه ،به جهان جان آمد

به جهان گــــرکه تــــرا است حوائج بسیار
باب حاجــــــات، ابوالفضل نیکو شان آمد

معنی حــــــرف وفــــا را که بدیدم هر جا
معنی اش واژه عبــــــاس ، به عــنوان آمد

ســامعا خـــاک در آل ولا را بــر چشــــــم
سرمه ای کن که همین خطه ز رضوان آمد

سه شنبه - ۲۴-۱۱-۱۴۰۲

درودِ وافر، ز حیِ سبحان، به جسم و جان، امام سجاد
ولیِ یزدان، امیرِ خوبان، شمسِ فروزان، امام سجاد

میرِ هدایت، نخلِ ولایت، شمسِ عبادت، یم سخاوت
بحرِ شرافت، کانِ لطافت، امیرِ شاهان، امام سجاد

فانوسِ روشن ، بهارِ گلشن، امیدِ مُتقن، عطا مخزن
وسیع دامن، تویی به هر قرن، سراج عرفان، امام سجاد

قرینِ ندارد ،عبادتِ تو، بدیل ندارد، عنایتِ تو
شبیه ندارد، ریاضت تو، عَبید رحمان، امام سجاد

خدیوِ کامل ، امیرِ عادل ، حلالِ مشکل، نورِ محافل
نیکو شمایل، انیسِ سائل، دریای احسان، امام سجاد

بحارِ نجوا، صحیفهی توست، گلزارِ معنا، حدیقه ی توست
آثارِ برجا، کتیبه ی توست، ولی منان، امام سجاد

دم مسیحت،به اذنِ خالق ، به جسمِ مرده روان بخشد
با کلکِ اعجاز، کلیم آسا، ببر غمِ جان، امام سجاد

ای نجلِ مکه ، وی جانِ کعبه، تویی خدارا، ز جان بنده
دعا وندبه، ز توست زیبا، ای نسلِ برهان، ‍امام سجاد

علامِ دوران، مبهوت و حیران، شدند به دوران، از بینش تو
عیان و پنهان، بگویم از جان، تویی سخندان، امام سجاد

شمس الضحی ای ، نورالهدی ای ، بدرالدّجی ای ، پور منایی
مولای مایی ، آقای مایی ، ولی یزدان، امام سجاد

امام چهارم ولی معصوم تویی سفیر خدای یکتا
ثناو حمد خدا که دارم ترا به دوران امام سجاد

حبیب مایی، طبیب مایی، دوا ودرمان، درد مایی
انیس مایی، شفیق مایی، رفیق جانان، امام سجاد

تزیین سبحه ،زیب پرستش ،زین اطاعت ، نیکو نیایش
آذین رازو، نیاز هایی، به دهر رندان ، امام سجاد

تو زینت خیل عابدانی تو زینت خیل ساجدانی
تو زینت خیل عارفانی شهیر شایان امام سجاد

ای شاه زُهاد نما تو دلشاد سامع ناشاد ز راه امداد
برس به فریاد به گاه میعاد و حشر و میزان امام سجاد

سه شنبه، ۲۶ جدی ۱۴۰۲

بده ساقی از مرحمت می را
ز خمِ ولا ده پیاپی مرا

شده موسمِ عیش و شادی و نوش
بنوشان مرا دُردی از جامِ باقی دوش

هلالِ خوشی سر زده با شعف
گل و سنبل است هر کجا هر طرف

مهی با سرور و عجب جلوه کرد
مبارک مهی با طرب جلوه کرد

نسیمِ بهاری به گلشن وزید
شمیمش چه خوشبو به هر سو رسید

به روز سوم زین مه آمد نوید
امام سوم، ابن حیدر رسید

گل لاله آمد به طرفِ چمن
چمن در چمن شد همه گل به تن


گلی در گلستان احمد شگفت
نبی وصف شأنش به منبر بگفت

گل لاله باشد حسین علی
شده از قدومش جهان منجلی


حسین جان من باشد ای عاشقان
من از آن او باشدم مؤمنان

محبش به محشر بود رو سفید
عدویش به سقر بود نا امید

شب چهارمِ این مهی دلپذیر
بیامد علمدارِ شیرِ دلیر

ابوالفضلِ نام آور با وقار
یل ِعرصه ,چون بابِ خود نامدار

بر آورده از او هوائج شده است
اورا نام باب الهوائج شده است

بود ساقیِ تشنگانِ حرم
بود تشنه لب باوفا محترم

وفا خود بود ماتِ آن ذوالوفا
بود غازیِ نامدارِ غزا


شبِ پنجمِ ماهِ شعبان رسید
فروغ رخِ ماه تابان رسید

نگر نوگلی پا به گیتی نهاد
به دل مهرِ دلبر دو چندان فتاد

امام چهارم شهِ عالمین
علی نورِ چشمان مولا حسین


بود پیشوای همه زاهدان
بود زینتِ عابدان جهان

سراسر بود ماهِ شعبان سرور
بود جشنِ شادی وعیش و شعور


به نیمِ بهین ماهِ شعبان عشق
رسد ماهِ پر نورِ تابانِ عشق

ولی خداوندِ حی ودود
بر او تا به صبحِ قیامت درود

امام زمان وارثِ مصطفی
بود زادهِ شاهِ خیبر گشا

خجسته بود مولدِ آن امام
مبارک بر اولادِ آدم تمام


بده برمحبانِ مولا خبر
که شامِ سیاهِ ستم شد سحر

مبارک بگو سامعا بر همه
که آمد عزیز دل فاطمه

الهی به حق امامان دهر
مکن از دل ما ولایت بدر

دوشنبه ۰۸-۱۱-۱۴۰۲

فعولن فعولن فعولن فعل
(متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)

باد بهار بوی خوشِ عنبر آورد
عطرِ ولای گلشنِ پیغمبر آورد

بلبل ز شوق گل به گلستان نواگر است
با نای خویش هم وغم از دل بر آورد

بر تشنگان باده تو اینک خبر رسان
ساقی ز خمِ مرتضوی ساغر آورد

آمد هلالِ عیش وطرب، خیز مطربا
نرمک بزن که ساز و نوا خوشتر آورد

در ماه اعظم نبوی نوگلان رسید
مقدوم نوگلان به چمن زیور آورد

تا کی سخن به پرده بگویم شنو دمی
آمد شهی که آمدنش محشر آورد

بر عاشقان شاه شهیدان خبر دهید
با مهر خویش در دل ما جوهر آورد

مرغ دلم پرد به هوای حریم عشق
گرمای مهر او به دلم آذر آورد

فطرس برای دیدن دُردانه رسول
با خود دو صد هزار ملک لشکر آورد

تنها نیامدست حسین اندر این جهان
عباس را ز بعد خودش یاور آورد

باب الحوائج است حوائج ز او رواست
مشگل گشاست بهر گره حل بر آورد

او غازی دلیر و علمدار کربلا است
مثلش کسی ندید که هیچ مادر آورد

شعبان مهیست ماه شعف بر همه مدام
وجد و طرب به کون و مکان یکسر آورد

در روز پنجم از مه شعبان رسیده است
سجاد، در نیایش حق دفتر آورد

زین العباد میر امم هادی سبل
از بحر علم ذات احد گوهر آورد

سامع به راه پاک امامان قدم بنه
این ره ترا به راه خدا بهتر آورد

چهارشنبه ۱۱-۱۱-۱۴۰۲

بیا ساقیا سوی بستانِ گل
لبالب نما جام مستانِ گل

مغنی بزن ساز عشرت همی
شنو چهچۀ عندلیبانِ گل

بیا نی نوازی کن ای خوش نوا
بود همنوا با تو مرغانِ گل

نخست ابتدا کن به حمد صمد
که یکتا بود خالق جان گل

سپس نعت احمد بخوان با شعف
که باشد نبی شاه خوبانِ گل

بده ساقیا جرعه‌ای از ثواب
به حب علی میر مردانِ گل

ز خاتون نیکو صفت فاطمه
بشو دم دمادم ثنا خوانِ گل

چمن در چمن سبز وخرم نگر
ز یمن حسن حُسن خندانِ گل

شود دیده پرنم ز یاد حسین
چو لاله ببینم به بستانِ گل


بود زیب وزین همه عابدان
عبادات سجاد شایانِ گل

شکافنده علم، باقر بود
بود وارث علم و عرفانِ گل

ز فیض علوم امام ششم
جهان در جهان گشته میدانِ گل

ندیده کسی مثل کاظم شکیب
زبان زد بود صبرِ سوزانِ گل

امام رضا شاه خلد آستان
بود روضه اش بوسه باران گل

به مانند جودِ جواد تقی
نباشد چنین بذل و احسان گل


نقی حجت حق امام هدا
فروغ شب تار ظلمان گل

امام حسن شاه عسکر لقب
بود فوج او یکه تازان گل


الهی رسان مهدی منتظر
برای دو چشم انتظارانِ گل

بخوان سامعا با محبان شاه
دعای فرج بهر هجرانِ گل

۱۱-۰۸-۱۴۰۲
فعولن فعولن فعولن فعل

ابتدا کردم به نام قادر دادار گل
مطلعم گل خامه ام گل مصرع واشعار گل

حمد گویم قادری را کو بود حی و قدیم
ذکر او گل شکر او گل حمد آن بادار گل

پس از آن آرم به لب نعت شه لولاک را
اصل بستان رسالت احمد مختار گل

سرور و سردار کل انبیا خیر البشر
راه او گل ، شرع او گل دین آن دلدار گل

مدح خوانم از امیرمؤمنان شاه عرب
کو بود فتاح خیبر حیدر کرار گل

خوانده نفس مصطفی اورا به قرآن کبریا
نص او گل آیه گل ام الکتابِ یار گل

زهره زهرای اطهر پاره قلب رسول
عصمتش گل عفتش گل عترت اطهار گل

صد چو حاتم ریزه خوار سفره مولا حسن
بخشش گل جود او گل بذل بی اظهار گل

سبط احمد رهبر آزادگان شاه شهید
کربلا در کربلا گل عشق آن سالار گل

سید سجاد امام العارفین زین العباد
ورد او گل طاعتش گل سبحه و دستار گل

پنجمین شمع هدایت باقرعلم لَدُن
بینشش گل دانشش گل یاسمن رخسار گل

جعفر نیکو لقب صادق بود بحر علوم
مسلکش گل مشربش گل مذهب سرشار گل

موسی کاظم بود فرخنده خو، نیکو صبور
حلم اوگل صبر او گل میرخوش کردار گل

شاه دین شمس ولایت هشتمین پیشوا رضا
آستان گل روضه گل آن گنبد دوار گل

جان جانان خسرو خوبان به عالم شاه جواد
رأفتش گل شفقتش گل حب آن سردار گل

حجت دهم نقی سلطان دریا دل نقی
سالکش گل عارفش گل هادی دیندار گل

عسکری میر امم دارد به سامره مقام
نام او گل شان او گل میمنت آثار گل

رهبر حی قطب دوران مهدی دنیا ودین
دوری اش گل غیبتش گل انتظارِ یار گل


سامعا در انتظار او بود هستی همه
گر بیاید می شود این گلستان پر بار گل
۵-۸-۱۴۰۲
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

به دل گر ترا ذکر داور نباشد

یقین دل بغیرش منور نباشد

چو باشی به دین محمد مطیع

گذار رهت سوی سقر نباشد

چو مومن بسان خلیل نبی شو

ترا ترسی از آب و آذر نباشد

اگربیمی ازفعل زشتت نداری

یقین اعقتادت به محشر نباشد

اگرتارک واجبات خدایی

ترا صالحان یار و یاور نباشد

خوشا گرکه داری به دل حب احمد

ترا هولِ از روز آخر نباشد

اگر قاسم نار وجنت ندانی

جواز ترا مُهر حیدر نباشد

وصی بلا فصل احمد به عالم

سوای علی میرمنبر نباشد

شه صف شکن شیروشمشیر احمد

بحزمرتضی شاه صفدر نباشد

گرت بغض زهرای اطهربه دل هست

ترا آشنا آب کوثر نباشد

به دل گر نداری ولای حسن را

یقین مقتدایت پیمبر نباشد

اگر در دلت عشق شاه شهید هست

دلیلش بجز شیر مادر نباشد

شبیه حسین شو مطیع خدایت

ترا بیمی از ظلم کافر نباشد

چو هستی گرفتار درد وبلا ها

رهنده بجز آل اطهر نباشد

به قربان دین شو بسان ابوالفضل

ترا باکی از دست وپیکر نباشد

چو باشد زمین و زمان پر زماتم

به غم های زینب برابر نباشد

اگر مهر سجاد و باقر در عالم

نداری ترا حال بدتر نباشد

اگر دین و آییین جعفر ترا هست

دگرجای ترسی زکیفر نباشد

ز موسی کاظم شفایی بخواه

مثالش طبیب توانگر نباشد

ز شاه خراسان بخواه هرچه خواهی

چو موسی الرضا مهربانتر نباشد

گدای عطای جواد تقی شو

به مانند او کس عطاگر نباشد

دو صد شاه ورهبر که باشد درعالم

چو هادی مرا میر و رهبر نباشد

پناه همه بی پناهان به دوران

بغیرحسن شاه عسکر نباشد

برای امام زمانت دعا کن

بجز از دعا راه دیگر نباشد

نمودی اگر پیشه تقوا برایت

ترا (سامعا)خوف بی مر نباشد

بده ساقيا مى که شعبان رسيد
زمان سرور محبان رسيد

در اين ماه شعبان شده باشعف
تمام زمين وزمان هرطرف


به کامم بريز زان مى کوثرى
به فرخنده جشن حسين على

بده ساقيا مى که دلدار ما
نهاده قدم بر زمين يار ما

منم مست ديدار کوى حسين
پرد مرغ روحم به سوى حسين

بده ساقيا مى که جويم حسين
شوم مست و هر لحظه گويم حسين

شده روز چارم زشعبان پديد
علمدار شاه شهيدان رسيد

بده ساقيا مى که ناز اور است
که ميلاد عباس نام اور است

بنازم به چشم و به گيسوى ¬ او
ببوسد على دست وبازوى او

در اين ماه اعظم نسيمى وزيد
شميمش به هر سو فراوان رسيد

به پنجم زشعبان شده هربلاد
تجلى زميلاد زين العباد

قدح ريز در جام ما بى شمار
کشيم باده هاى ولا بار بار

بده ساقيا مى که جشن صفا است
شب و روز ميلاد شاهان مااست

به نيمه زشعبان منور جهان
زميلاد مهدى صاحب زمان

زخمخانه حق سبوحى بيار
در هنگام ميلاد آن شاهسوار

الهى به حق رسولت نبى
به حق وصى رسولت على

و هم حق زهرا واولاد شان
بکن وصل ديدار صاحب زمان

نما عيدى ما در اين شب همين
ظهور ولى زمان را قرين

نما عفو (سامع) به روزحساب
چو گشته اورا معصيت بى حساب