لاله زار سامع

در منقبت امیرالمؤمنین علی (ع)

در منقبت امیرالمؤمنین علی (ع)
	زهی حُکم تو را گردون مسخّر	مقامت ز انجم و افلاک برتر
	لوا و مسند و تختِ امامت‏	به هر حالی تو را گشته است در خور
	تو را لایق بود از لافتی تاج‏	تو را زیباست از لاسیف مغفر
	به حقّ ذات بی مثل خداوند	به حقّ حرمت نور پیامبر
	که بعد از مصطفی لایق ندانم‏	امامت را کسی بیرون ز حیدر
	ز بعدِ مرتضی در کلّ احوال‏	تولاّ کن به اولادش تو یک سر
	همه چون مصطفی در علم و عصمت‏	همه چون مرتضی پاک و مطهّر
	اساس علم و عصمت را همه اصل‏	درختِ شرع و حکمت را همه بر
	به عصمت هر یکی چون آدم و نوح	به حشمت چون سلیمان و سکندر
	چه ترسی؟ از عذاب و حول دوزخ‏	که ایشان مر تو را گشتند رهبر
	خروج مهدی صاحب زمان را	به قول مصطفی می‏دان مقرّر
	شود ظاهر به فرمانِ خداوند	ثواب اندیش و منصور و مظفّر
	طراز رایتش انّا فتحنا	سعادت یاور و اقبال همسر
	ردای مصطفی افکنده بر دوش‏	لوای فتح و نصرت در برابر
	گرفته فتح تیغش قاف تا قاف‏	رسیده صیت عدلش بحر تا بر
	ز نورِ طلعتِ خورشید فامش‏	مشام عالم علوی معطّر
	ز یُمنش جمله ملّت‏ها مسلمان‏	ز جودش جمله درویشان توانگر
	جناب حضرتش گردونِ اعلا	فروغ طلعتش خورشیدِ انور
	دوان اندر رکابش خضر و عیسی‏	همه خدمت نما و مدح گستر
	ز بهر مرتبت بوسان زمینش‏	هزاران کسری و خاقان و قیصر
	بسان مصطفی پاکیزه اخلاص‏	چو یوسف نیک رای و خوب منظر
	طفیل ذات پاکش هر دو عالم‏	و لیکن مدّعی را نیست باور
	تو را گردیده‏ی معنی نشد کور	تو را گر نیست گوش معرفت کر
	به گوش هوش یک ره نیک بشنو	به چشم و دیده‏ی انصاف بنگر
	چو مدح آل پیغمبر خدا گفت	به چندین جای در قرآن مکرّر
	چه گردی؟ گردِ روباهان مکّار	طلب کن در عزیمت دین حیدر
	چرا در مزبله خر مهره جویی‏	رها کردی به دریا درّ و گوهر
	طریق آل عمران را نگهدار	چه گردی؟ گردِ مروان بد اختر
	طریق جنّت‌الفردوس خواهی	ز راه حبّ اهل بیت مگذر
	مسلّم گشت کاشی را که گوید	ثنا و مدحتِ مولای قنبر

نویسنده: سید مصطفی سامع تاریخ: Wed 8 Jan 2014 / ۱۰:۱۳ ق.ظ

در شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام

شبی که سنگ جفازد فلک به جام حسن به جای آب روان زهر شد به کام حسن

نبی مقام حسن را به خاص و عام نمود مرا چه حد که معین کنم مقام حسن

پس از شهادت شیر خدا امیر عرب زدند کوس شهادت فراز بام حسن

به قتل زاده ی زهرا بنی امیه نخست زدند قرعه و آمد برون به نام حسن

حسینش آمد و چون جان گرفتش اندر بر رسید تا به حسین آن زمان پیام حسن

سرش به سینه نهادو به گریه گفت حسین که ای خدا تو ز دشمن کش انتقام حسن

حسن فضیلت و قدر حسین را داند حسین داند و بس شأن و احترام حسن

از آنکه بود حسن رکن دین پیغمبر عدو به بست کمر بهر انهدام حسن

به علم وحلم وسخاوت ندیده دیده چو او به هر صفت نبدی کس به اهتمام حسن

چه ظلمها که ز دشمن کشید و لب نگشود که حلم و صبر و تحمل بدی مرام حسن

یکی ز کتم عدم نامدی به ملک وجود که هیچ بهره نبردی ز لطف عام حسن

رسید مژده که ساکت به حشر آزاد است چرا که عبد حسین است و هم غلام حسن

چگونه فخر به مداحی حسن نکنم

تمام خلق جهان می کنند من نکنم

نویسنده: سید مصطفی سامع تاریخ: Thu 2 Jan 2014 / ۲:۳ ب.ظ

درباره من

لینک‌های وب

دسته‌بندی

آرشیو نوشته‌ها

در منقبت امیرالمؤمنین علی (ع)