لاله زار سامع  

الســلام ای همـــسر پیغـــمبـــر آخـــر زمـــان
الســـلام ای مـــادر زهـــرای اطـــهر در جهان

این فضیلت بس بود کاورده ای ایمان نخست
کـــس ندارد این مـــقام و جـــــا میان خانمان

مـــال وثــــــروت را نمــــودی تو نثار راه حق
گشـــته راضی از تـــو خـــلاق زمین و آسمان

بی دریـــغانه حمایت کــــــرده ای با مصطفی
در زمان سخت و دشواری ز مال و هم ز جان

تو به همسر یار و یاور بوده ی در دور سخت
هستی وباشی تو محبوب رسول انس وجان

ای بهین بانو یقــــــین داری مقــــــام مادری
تو ز سوی کبریا و مصطــــــفی بر مؤمنـــــان

این فداکــــــاریی تو گردیـــــده ثبت روزگار
تا قیامت کـــی برد از یاد تاریــــــــــخ جهان

همچو مریم ،آسیـــــه ، زهـــرا تو داری منزلت
بانوی برتر تــــــویی روز جـــــــــزا اندر جنان

در قیامت یک نظر سویم نما حــــــــق رسول
ذره سان سامع منم از سلــــــــک خدامان تان

رمضان - ۲۱ حوت ۱۴۰۳

کبک زرین بال طبعم باز آمد در سخن
می زند چهچه به مدح دلبر سیمین بدن

کیست آن دلبر که با مقدوم او شد نوبهار
سبز و خرم شد گلستان و چمن اندر چمن

بانک شادی می رسد از هر طرف با ساز ودف
موسم عشرت عیان شد رفت هنگام محن

بر مشام جان رسد نیکو شمیم مشکبو
بوی سنبل می وزد یا نافه مشک ختن

چیست این زیبا ریاحین بهشتی چون وزد
گوئیا پاشیده عطر گل به صحرا و دمن

هر طرف بینی چراغانی بود با زمزمه
پایکوبی و سماع بر پاست اندر انجمن

گوش دل بگشا که تا گویم ز نام دلربا
کوست آن شاهی که دارد بر همه دلها وطن

نام والایش حسن ماه دلارایش حسن
خلق زیبایش حسن هم قد رعنایش حسن

در ثنای او زبانها و بیانها عاجز اند
هست مداحش به قرآن خالق نیکو سخن

اوست شهره در کرم، باشد کریم اهلبیت
مقتدای دومین، رابعِ آل پنج‌تن

سامعا مدح امام مجتبی انشا نما
تاشود شعرت ثمین همچون عقیقی از یمن

رمضان ۱۸-۱۲-۱۴۰۳

ای عاصیان ای عاصیان مــاه دعـــا آمد پدید
مــاه صـفا مــاه ثــنــا مـــاه هـــدا آمـد پـدید

رحمت ز رب پیوسته شد درهای دوزخ بسته شد
ابلیس از خـود خسته شد گاه عطا آمد پدید

آمـد بـــهـــار دلــنــوا فـــصــل کـــلام کـبــریا
پر نور شد دلهـــای مـــا عهـــد نـــوا آمد پدید

ای دل طلب کن مغفرت از کرده زشت و خطا
بی شک اجابت می شود فصل سخا آمد پدید

سوزد گــناه انـــــدر گنــاه بــا رحمـت ذات اله
کندی مکن ای بــی پناه وقـــت طلا آمد پدید

مِن الفِ شَهر اندر صحف، ایزد بیانش کرده است
غافـــل ز این فرصت مشو،دور عـــلا آمد پدید

شبـــها مکـــن جــانا تلف ، بالا نما خالی دو کف
مِن سیئاتــــــک لاتخف، شهر الرجاء آمد پدید

آیات اطهر را بخوان هم قدر و کوثر را بخوان
یک ذکر بهتر را بخوان وقت قضا آمد پدید

چشم و زبان و گـــوش را سامع نگهدار از گناه
دل را مصـــفا کن دمــــی عصر صفا آمد پدید

رمضان ۱۳-حوت ۱۴۰۳
مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن

دختر سه ساله

دُرثمین گوهرِ رخشنده فام
دختر سه ساله ی نیکو کلام

کان ادب، معدن حجب وحیا
نیک صفت،بانو رقیه ست
نام

گرچه بود خرد ولیکن شود
حل مشاکل به دستش مدام

همچو عمویش به یقین درزمین
باب حوایج بود و با مرام

یاد من ازقصه شام جفا
آمد و دل غصه گرفته تمام

بعدِ شهید گشتنِ سبطِ نبی
آلِ حسین گشت اسیرِ ظلام

دید رقیه پدرش را به خواب
داشت سخن با پدر نیکنام

ناز و نوازش نمودش پدر
همره بابای خودش در کلام

جست زخوابش به آه و فغان
هرسو دوید ازپی بابا خرام

رفت کجا باب من ای عمه
جان
داشت کنار من هم اکنون مقام

ناله و فریاد ز بهر پدر
کرد در آن گوشهِ ویرانِ شام

شیون و افغانِ رقیه رسید
آنگهی بر گوشِ امیرِ ظلام

گفت یزید ناله و افغان زچیست؟
از چه بلند است صدای انام

گفت یکی دختر مولاحسین
می طلبد بابِ شهیدِ کرام

گفت برید بهر او در تشت
زر
رأس پر ازخونِ جدای امام

آه که آورد به ویرانه تشت
اشک ببارید همه چون غمام

گفت به زینب که ای عمه جان
نیست مرا میل و نخواهم طعام

زینب محزون به او عرض کرد
آنچه بخواهی بودت در نیام

آه که بگشود سرِ تشتِ زر
دید در آن رأسِ پدر در ختام

غنچه دهن باز نمود آن یتیم
گفت ز ظلم وستم آن ظلام

تو که نبودی چو مرا می زدند
برسر وصورت به چوبِ حزام

زندگی زین بیش نخواهم پدر
نزد تو آیم کنون والسلام

بر همه اعدای ستمگر زجان
لعنت حق گو تو سامع مدام

مفتعلن مفتعلن فاعلن

گــل بیاراییــد مجـلــس را کـه نـوگـل آمــده
نــوگــل رعــنا کــه باصد شور وغلغل آمــده

صــف بیــاراییــد مســـتان ولایـــت زود زود
ســاقی مســتان عجب با ساغر و مـل آمده

عطــرآگــین شد فضای دشت وگلزار وچمن
نکــهت زیـــبا هـــــمی از بــاغ سنبــل آمده

عهد شادی وشعف شد، دور ماتم رفت رفت
هــرچــه هــمّ و غـــم بُوَد، بر ما تغافل آمده

نقــل شــادی را بپاشــــانید هر سو هرطرف
شــهد و شــیر و شکــر از بهــر تنــاول آمـده

شاه شـاهــان، حجـت یزدان ، امیر عاشقان
عتـــــرت آل محـــــمد را تســـلســل آمـده

گــوش دل اینــک سپــردن بر نــوای بلبـلان
سامعا شهــد سخن درلحــن بلبل آمـــده

۲۵-۱۱- ۱۴۰۳
فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

بده ساقیا باده ای از ثواب
که وجد وطرب بخشدم بی حساب

می ده که مستی به بار آورد
نه آن می که سستی به بار آورد

بده تا که کامم ز آن تر کنم
چو بلبل به نای و نوا سر کنم

غزل ها سرایم به آوای دف
گهر ریزم از طبع خود باشعف

گهِ پایکوبی و رقصیدن است
زمان سرور و خوشی کردن است

مغنی بخوان نغمه دلنوا
بزن بربط وچنگ و تار از وفا

نه تنها به روی زمین عشرت است
در افلاک بینی چنین بهجت است

ز ساقی همه ساغر مٓی ستانند
ز خود بی خودند و پیاپی ستانند

ملک دسته دسته به سوی زمین
فرو می رسند از یسار و یمین

ملک هر یکی طوف شاه می کنند
یکایک بشر وصف ماه می کنند

بود بین جن و بشر غلغله
ز وصفش به هر جا بود زمزمه

گروهی بگویند که عیسی بود
گروهی بگویند که موسی بود

عصایش ز اعجاز، ثعبان شود
محیا ز او جان بی جان شود

چه کس باشد این شاه با افتخار؟
که از مقدمش آمده نوبهار

بود این گل از گلشن مصطفی
ز ابنای زهرا و شیر خدا

به نیمه ز شعبان جهان شد جوان
زاین گل، گل افشان شده گلستان

شگفت نوگل نرگس اندر چمن
چمن شد زگل بر بدن پیراهن

امام زمان حجت کبریاست
زمین و زمان بهر او در نواست

خجسته بود بر همه مؤمنین
شب و روز میلاد آن مه جبین

بیامد که رنج و محن را برد
هم و غمِ دلها ز دلها برد

خوش اندم که بر کعبه گیرد قرار
ندای انا المهدی آید ز یار

شود باطل اندر جهان ریشه کن
بگیرد یقین حق به جایش وطن

ز بن ریشه زورمندان کَند
زجا کاخ دونان دوران کَند

بود منتقم شاه والا مقام
بگیرد ز اعدای دون انتقام

دهد تربت قبر مادر نشان
یقین سامعا بر همه مؤمنان

۱۷-۱۱-۱۴۰۳
فعولن فعولن فعولن فعل

ثنا و حمد خدا خواندنم هوس است
بنام او سخن آغاز کردنم هوس است

اگر چه بهر ثنا طبع من بود عاجز
چوعندلیبِ خوش الحان سرودنم هوس است

برآستانِ کریم ات شبانه تا به سحر
برای سجده بسی سر نهادنم هوس است

به هر دری نزنم جز درِ تو یا معبود
گدای درگه ای تو بودنم هوس است

هدایتم بنما بر رهِ که می دانی
به راه راست قدم ماندنم هوس است

اسیرِ دامگهِ نفسِ دونِ خود گشتم
ز این سرای اسیری رهیدنم هوس است

به چاه معصیت آلوده ام من سامع
به یمِ عفو تو پاکیدنم هوس است

بهین نگین ولای محمد وآلش
به رگ رگ جانم خریدنم هوس است
۱۴-۱۱-۱۴۰۳
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

خرم که جهان ز نو جوان شد
درد و غم ما ز دل نهان شد

بر خیز و بده تو ساقیا می
فصل خوش نوبهار عیان شد

بزم شعف و سرور بر پاست
دلشاد هماره مؤمنان شد

در مدح و صفات شاه خوبان
طبعم چه رسا و خوش بیان شد

سر زد گل نرگس معطر
خشبو همه باغ و بوستان شد

بر منتظران دهید مژده
مولود شهنشه زمان شد

بر کل جهانیان مبارک
میلاد شه زمان مبارک

آمد به زمین ولی داور
مهدی گل بوستان حیدر


صد برگ گل عبیر بشگفت
گلزارشده جهان سراسر

درنِیمَه شبی به ماه شعبان
از بیت حسن مهی زده سر

انوار جلی ز او بتابد
آفاق از او شده منور

بنهاد قدم امیر عادل
تا داد ستاند از ستمگر

بنیاد ستم ستیزِ عالم
از ریشه کند شه فلک فر

بر کل جهانیان مبارک
میلاد شه زمان مبارک

ای حجت حق ولی منان
عالم ز فراق توست زندان

غائب ز نظر تو باشی تا کی؟
سوزد دل عاشقان نالان

از بهر ظهور خود دعا کن
تا امر شود بیایی جانان

ای دارو ندار بی پناهان
وی داروی درد دردمندان


هم مونس بیکسان مضطر
دریاب ضعیف و مستمندان

از مقدمت ای امیر بر حق
آباد شود جهان ویران


بر کل جهانیان مبا ک
میلاد شه زمان مبارک

ای منجی روزگار مهدی
وی صاحب ذوالفقار مهدی

از کوچه ما ز لطف و احسان
یک شب بنما گذار مهدی

خرم بود آن زمان که آیی
بر کعبه کنی قرار مهدی

آن مرقد بانوی دوعالم
برشیعه کن آشکار مهدی


آندم شود این جهان دیجور
تابنده تر از نهار مهدی


این وعده حق بود، سامع
روزی برسد سوار مهدی

بر کل جهانیان مبا ک
میلاد شه زمان مبارک

۰۶-۱۱۰۱۴۰۳

آمد به جهان موسم زیبای بهاران
در نیمه شعبان

سر سبز شده باغ و چمن دشت و بیابان
در نیمه شعبان

در خانه گلریز حسن نو گلی بشگفت
یک سنبلی بشگفت

عالم همه زین گل شده مشکین و گلستان
در نیمه شعبان

این گل که گل سر سبد گلشن زیباست
از گلبن زهراست

از آمدنش باغ وچمنزار گل افشان
در نیمه شعبان

به به که چه مولود سعید عجب آمد
شور و طرب آمد

ساقی به کفش باده و جام است نمایان
در نیمه شعبان

هرجا که روی جشن شعف است مهیا
با نغمه زیبا

بر شاخه گل چهچه زنان بلبل خوشخوان
درنیمه شعبان

پر نور وضیا ارض و سما گشت سراسر
از طلعت انور

از سامره خورشید نمایان شده رخشان
درنیمه شعبان

این منجی دوران یقین یوسف زهراست
او صاحب دنیا است

با آمدنش کون و مکان گشت چراغان
درنیمه شعبان

ارواح رسولان و امامان همه خرسند
از مولد دلبند

افواج ملک از فلک آیند فراوان
درنیمه شعبان

گر چند بود مولد مسعود تو پنهان
چون موسی عمران

برپاست به هرجای جهان جشن نمایان
درنیمه شعبان

عیسی نفس توست یقین دارو و درمان
بر جمله مریضان

درد همه بنما تو دوا ای شه خوبان
درنیمه شعبان

تا کی ز نظر غایبی ای خضر زمانه
ای ماه شبانه

برگیر حجاب از مه زیبای درخشان
درنیمه شعبان

بسمل شده صد دل چو دل سامع مضطر
از هجر تو دلبر

بنما تو شب تار همه صبح درخشان
در نیمه شعبان

مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)


مرد دلیر عرصه میدان جنگ جنگ
آنکس که بر عدو بکند عرصه تنگ تنگ

فتاح خندق و احد و بدر وخیبری
می دانمت ولی خداوند، بی درنگ

شیران روزگار بلرزد ز هیبتت
گاه مصاف تیغ تو دارد شرنگ شرنگ

در گلشن مدیح علی بلبلان هزار
خوانند مدح شاه به آواز رنگ رنگ

حب علی و آل بود نعمت بزرگ
بر سینه از مؤدت شان زن تو سنگ سنگ

خواهی که رستگار دوگیتی شوی بزن
بر دامن علی ز ولایت تو چنگ چنگ

بی راه مرو برو تو براه علی و آل
در مکتب علی ولی داری نام وننگ
تا روز حشر از رهت تو ننگ ننگ

خواندم هرچه در کتب معتبر یقین
مدحش نوشته بود به هر برگ قشنگ قشنگ

دامان مرتضی مه نما از کف ات رها
همواره هوشدار که باشی زرنگ زرنگ

معنی زندگی بخدا حب تو بود
با مهر تو خوش است مرا مرگ بي درنگ

سامع به مدح تو بسراید سخن ز شوق
این هدیه کن قبول از این مور لنگ لنگ

ساقیا از ره وفا امروز
آتشین می بکن عطا امروز

باده ی ده که تا گنه سوزد
پاک و طیب کند مرا امروز

که گشایم زبان به حمد و ثنا
شکر ایزد کنم ادا امروز

شده جشن رسالت طاها
طرب و وجد هر کجا امروز

هر طرف جلوه گر بود شادی
بزم ساز وطرب به پا امروز

بر فراز زمین مکه نگر
پیک رب آمد از سما امروز

دین اسلام دین عالم شد
بت وبتخانه شد فنا امروز

شده مبعوث احمد مختار
میمنت بر همه هزاران بار

عید بعثت چه دلربا آمد
خرم و شاد وبا صفا آمد

بر نبی مکی به غار حرا
وحی اقرا چه خوشنما آمد

شب تار جهان سحر گردید
پرتوی علم پرضیا آمد

گشته مبعوث احمد محمود
جشن زیبای مصطفی آمد

بر همه عاشقان بده مژده
بعثت شاه انبیا آمد

یم رحمت نگر که می جوشد
فیض رحمت زکبریا آمد

شده مبعوث احمد مختار
میمنت بر همه هزاران بار

بر بلندای کوه غار حرا
عرش خلوتگهش بود پیدا

او نخوانده کتاب و درس و سبق
امی است و ولی بود دانا

پیک حق بر زمین شده نازل
گفت بر خوان بنام حق، اقرا

بود افضل ز انس و جن یکسر
بود احمد بر انبیا اولی

آنکه آورد بر نبی ایمان
دو نفر اول اند در دنیا

بین مردان علی بود اول
بین زنها خدیجه کبری

شده مبعوث احمد مختار
میمنت بر همه هزاران بار

بر جهان و جهانیان تبریک
جشن والای مؤمنان تبریک

تاج و تختِ رسالت وعزت
بر شهنشاهِ انس وجان تبریک

گیتی از نو شده جوان بنگر
این جوانی به این جهان تبریک

گشته بر احمد مکی نازل
آیه اقرا را بخوان تبریک

شرع و قانون حق شده حاکم
وحی آیات حق بیان تبریک

بعد چهل سال بر تو این منصب
از سوی کبریا چنان تبریک

شده مبعوث احمد مختار
میمنت بر همه هزاران بار

بهتر ومهترتمام بشر
بر همه انس و جن شده رهبر

گرچه باشد یتیم در عالم
او شده بر همه پدر یکسر

کعبه و سعی و زمرم و مروه
هم منا وصفا و رکن و حجر

نه سپهر و زمان و لوح و قلم
گشته اند بر نبی ثنا گستر

او حبیب خداو عبد خداست
رحمت عالمین بود دلبر

مهربانتر زباب ومادر ماست
شافع عاصیان بود سرور

بلبل طبع (سامع) شیدا
در قفس زین شعف زند پر پر

شده مبعوث احمد مختار
میمنت بر همه هزاران بار

1-11-1403

هرچه ایثار که در روی زمین می بینم
معدنش را به یقین ام بنین می بینم

پسرش کوه وفا است و خودش یم حیا
حل مشکل ز همین در به یقین می بینم
سامع

سلام بر مولا حسین جان
سلام بر حضرت عباس

یک طرفم روضهِ شاهِ هُدی
یک طرفم قُبّه‌ی میرِ وفا
جان به فدای حرم خوشنما
سلام بر مولا حسین جان
سلام بر حضرت عباس

وادیِ عشّاق، یقین نینواست
خیلِ مَلَک زائرِ اربابِ ماست
راهِ نجاتِ بشر، کربلاست
سلام بر مولا حسین جان
سلام بر حضرت عباس

سِبطِ نبی، شاهِ شهیدان حسین
شمسِ هدی، ناجیِ طوفان حسین
یاور هر شیعه به میزان حسین
سلام بر مولا حسین جان
سلام بر حضرت عباس

پورِ علی، شیرِ غضنفر عباس
زاده‌ی آزاده‌ی حیدر عباس
میرِ عَلمدارِ دلاور عباس
سلام بر مولا حسین جان
سلام بر حضرت عباس

شکرِ خداوند که زائر شدم
زائرِ این روضه‌ی فاخر شدم
در حرم پاک تو طاهر شدم
سلام بر مولا حسین جان
سلام بر حضرت عباس

لطف نما از کرمت کردگار
کن تو شفیعم به روزِ شمار
شاهِ شهیدان و یل وفادار
سلام بر مولا حسین جان
سلام بر حضرت عباس

مرثیه‌خوانِ غمِ سلطانِ دین
صبح و مساء هست امیدِ حزین
کن نظرِ لطف به سامع چنین
سلام بر مولا حسین جان
سلام بر حضرت عباس

شده موسم گل و باغ و راغ به چمن بیا به دمن بیا
زده سر بهارِ طرب، شنو تو صدای بلبل خوشنوا

بوی عطرِ سنبل و گل خوش است قدحی ز باده ومل خوش است
دل و بلبل وگل ومل خوش است بده ساقیا می با صفا

گه عیش و نوش وطرب شده مهِ با صفای رجب شده
همه غرقِ رحمتِ رب شده چه کرم کرم چه عطا عطا

زده آفتابِ ولا ز بامِ حرم سری به جهانِ تار
ز شعاعِ طلعتِ دلربا همه ی زمین شده پر ضیاء

همه این صدا ز ولا زنید که زمین شود همه منجلی
علی یاعلی علی یا علی به جهان خوش آمدی یاعلی

در کعبه حق خسرو شاهان آمد
درظلمت دهر ، نور منان آمد
تا فاطمه در بیت خدا گشت وارد
ازخانه رب، مظهر یزدان آمد

حرم از کرم ، تو گشا بغل ،که قدم نهاده شه عرب
شده باصفا ،همه ی جهان، ز قدوم خسرو بانسب

نبی مکی مدنی زند بسی بوسه ها به رخ علی
همه غرق عشرت و شادی اند به بهین خجسته مه رجب

بکشیده صف ز فلک ملک به سوی زمین همه مشترک
ز برای دیدن با ضحک رخ آفتاب ولی رب

برسد ز شش جهت این ندا که ولی رب علی آمده
همه واله رخ او شدند همه ی عجم همه ی عرب

همه این صدا ز ولا زنید که زمین شود همه منجلی
علی یاعلی علی یا علی به جهان خوش آمدی یاعلی


از آمدن علی جهان زیبا شد
دل ها ز محبت علی شیدا شد

غیر از ره اوهر که برفت گمراه است
در راه علی راه خدا پیدا شد


تو وصی خاص پیامبری تو به شهر علم نبی دری
تو قسیم جنت و سقری تویی ساقی لب کوثری

ز همه تو برتر و مهتری ز پس خدا و نبی سری
تو امیر و مرشد و رهبری تویی دست قدرت داوری

تویی زیب مسجد و منبری تویی واقف ره هر سری
توانیس بیکس مضطری تویی یارو یاور اکثری

تو دلاوری تو غضنفری تویی فاتحی دری خیبری
به نبرد ها تو تکاوری صف مشرکان دغا دری

همه این صدا ز ولا زنید که زمین شود همه منجلی
علی یاعلی علی یا علی به جهان خوش آمدی یاعلی



ای مایل معرفت! میر جنان را بشناس
آن صهر نبی جان جهان را بشناس

زیبنده و تابنده به هر عصر علی است
آن شاه نجف خسرو خوبان را بشناس


بپرد به سینه همای دل به سوی مزار شه نجف
بنما نصیب همه خدا سفر دیار شه نجف

به یقین که است بر مومنان به جهان جنان حرمش عیان
چه شود اگر بکنم سحر شبی درکنار شه نجف

بزنم ندا ز ره ولا که علی علی تویی رهبرم
همه هست و بود و نبود من بشود نثار شه نجف

زکرم عطا بنما خدا تو به سامع خسِ بینوا
که به روز حشر مقرش کنی به ره گذار شه نجف

همه این صدا ز ولا زنید که زمین شود همه منجلی
علی یاعلی علی یا علی به جهان خوش آمدی یاعلی


بر مجلس زیبای منور صلوات
بر احمد و بر فاتح خیبر صلوات
خواهی که شوی در دو جهان آسوده
پیوسته بگو بر شه صفدر صلوات

متفاعلن متفاعلن متفاعلن متفاعلن