لاله زار سامع  

حمــد و ثنــای ایـــــزد دادار مــی کنـم

بــی حــد سپاس خــالق غفار مــی کنـم

بعد از ثنــــای فـــرد تـــوانــــای لایزال

ذکــر رســـول احمــد مخـــتار مــی کنـم

مــن امتـــم ز امـــــتِ آن شـــاه ملک دین

ســر را نثــار حضــرت سردار مــی کنـم

بعد از ثنــــای ذات خـــــدا و رســــول او

مــدح و صفـــات حیـــدر کــرار مــی کنـم

شـــاهـــان روزگــــــار غلامــــان اوبـــود

مـــن چاکـــــری چاکـــــرِ دلـــدار می کنم

یــــا قـــــاهر العــــــدوّ و یــا والـی الوَلی
یا مظــهر العجــائِب و یــــا مرتضی علی

ســـاقی بیار بــــاده پیـــــاپــــی مکـــررا

خُــم خُـــم بریزتاکــــه برد هوش از سرا

مطـرب نوای عشرت و شادی به پا کن

نرمـک بزن تو بربــط و بنـواز خوشترا

ساقـــی بــــده پیــــاله پیـــــاله سبو سبو

تا جـــان و تــن ز باده کنم پاک و اطهرا

زان پــــس کنـــم مدیح ابر مرد کـو بود

فتـــاح خــندق و احـــد وبـــدر وخیــبرا

مدحــش مجال طبــــع ضعیفم کــجا بود

مـــداح اوست ذات خــــداوند اکبـــــــرا

یــــا قـــــاهر العــــــدوّ و یــا والـی الوَلی
یا مظــهر العجــائِب و یــــا مرتضی علی

ای راز دار حضـــــرت داور عـــلی عـــلی

وی وارث عـــلوم پیامــــبر عـــلی عـــلی

از ضـــــرب ذوالفقارتو دین گشت استوار

غیـــــر از تو نیست فاتح خیبر علی علی

نفس نبی به نــــصِ صریــح ذات تو بود

غیــراز تو کیــست نفس پیامبر علی علی

بعد از نبـــی کســـــــی نرســــد بر مقام تو

غیر از تو نیســـت صاحب منبر علی علی

دادی برای حضــــرت حق در رکوع نگین

مدحــــت نموده خالـــق اکبــر عـــلی عـــلی

یــــا قـــــاهر العـــــــدوّ و یــا والـی الوَلی
یا مظــهر العجــــائِب و یــــا مرتضی علی

دســـت خـــدا و مظهر ذات خـــدا تــویــی

حـــلال مشکـــلاتی ومشکل گشــا تــویــی

بعد از رسـول هاشـمی ای شیر ذوالجلال

میـــر و امــیر وســیدو مــــولای ما تویی

در بیــن عــام و خاص نبی در غدیر خم

گفــتا که بعد مــــن به همــه رهنما تویی

قــرآن جــــدا ز تـو نبـــود ای ولــی حــق

همواره با کتــــاب خـــــدا آشـــنا تویـــی

باشــد جـــوازِ خــــلدِ بریـــن در ولای تــو

قســــام جــــنت وسقر انــــدر جـــزا تویی

یــــا قـــــاهر العـــــــدوّ و یــا والـی الوَلی
یا مظــهر العجــــائِب و یــــا مرتضی علی

حمــدِ خــدا کـــه پیـــــــــرو فتّاح خیـــبرم

فخـــــرم بود کـــه نوکر ودربان این درم

راه علیـــست راه خـــــــــــدا و رســـول او

شکـــــر خـــدا که سالک این راه و رهبرم

من را کجــــا کــه لاف غـــــلامی او زنــم

سامــع کمیـــن غـــلام غـــلامـــــــان قنبرم

در وقــــت احتضار خدایا رســـــان ز لطف

شاه نجـــف امیر جهــــــــان را تو برسرم

از سختـــــی عذاب رهانــــم بــه روز حشر

حــق رســـــــول و آل شفیـــعان محــــشرم

یــــا قـــــاهر العـــــــدوّ و یــا والـی الوَلی
یا مظــهر العجــــائِب و یــــا مرتضی علی