لاله زار سامع  

بــــزم طــرب بـــاز مهــیا شده
هلهـلهِ خلــق هــــــویــدا شده

آمده در گلــــــشنِ هسـتی بهار
باغ و چمـن سبزو شکوفا شده

بوی خوش سنبل وگل می دمد
دشت و دمن غـــرقِ تماشا شده

سهره و قمری و نـــوای هـــــزار
طـــــرف گلسـتان به غوغا شده

ساقـــی بـــده بـــادهِ ناب طهور
میلِ مـــی نــــــابِ دل آرا شده

طایر طبــــعم به قفـــس پر زند
بال و پــرش بهــــر سفر وا شده

مطرب خوش خوان کجایی بیا
طبل و دف و تار به نجوا شده

آمده یــــک تازه نفس در جهان
کز دم او کـــــار مســـیحا شده

با قـــدمِ نیـــکِ شهــــنشاه دین
روی زمین خـــــــــلدِ معلا شده

باد مبارک شــــــــــب میلاد او
لیلهِ او چون شـــــب یلدا شده

ثامـن و ضامـن رضـــا آمدست
طوس ز او مشـــهد اعلا شده

کان کــرم قلـــزم بخــشش بود
رأفـــت او بر همه پیـــدا شده

میر جهـان قبــــــله هفتم رضا
بر حرم او همه شـــــیدا شده

اوســـت طبیب همهِ بی کسان
بر درِ او درد، مــــــــداوا شده

هرکـه شــــود زائر کــــوی رضا
قبر وی از نور تجـــــــــلا شده

پــــیروِ او بیـم نــدارد ز حــشر
راه وی ایـــــــــمن ز بلاها شده

خوان ســـخا و کرم و جود او
پهن، برای همــــــه هر جا شده

کــرده رها آهـــویی از دام مرگ
ضـــــــــامن آهـــو مسما شده

آمده سنــگ ازپــــی تعظیم او
از ســر کــوه چاکـــــر آقا شده

سامـــع مسکین صفت نوکرش
خاک کــــــــف خادم مولا شده

جمعه ۲۹ -۰۲-۱۴۰۳

نوحه
واویلـــــــــتا واویلـــــــــتا
کشـــته شـــــده شــــیر خدا
🌺 🌺 🌺 🌺 🌺
آیــــــد نــــدا از عرشـــیان
با نــــــــالـــه و آه و فـغـان
کشتـه شــــده شــــاه جهان
فخــر زمان ،شمـــــس هدا
🌺 🌺 🌺 🌺 🌺
امشب جهان غرق عزاست
بــزم عــزا هر جــــا پاست
ذکــــر همـــه واویلتــــاست
کشــــته شـــده میــــــر ولا
🌺 🌺 🌺 🌺 🌺
رکـــن هدایـــت کشـــته شد
میـــر ولایـــت کشــــته شد
عیـــــن عدالـــت کشته شد
رفـــــت از جهان سوی بقا
🌺 🌺 🌺 🌺 🌺
شمـــشیر زهـــر آلود کین
زد ابـــن ملـــــجمِ لعیــــن
بر فــــرق شــاهنشاه دیــن
فُـــزتُ بگـــفت آن خوشنوا
🌺 🌺 🌺 🌺 🌺
انــدر جهـــان مضـــطری
تـــا روز حشـــــر داوری
سامـــع نـــه آرد مـــادری
مانـــنـــــد او شمس الضحی
🌺 🌺 🌺 🌺 🌺
یکشنبه ۱۲ حمل ۱۴۰۳

همراز چاه
دلا در عالم مضطـــــــر دیگــر حیدر نمی آید
چو او شــــیرِ دلــــــیرِ حضرتِ داور نمی آید

اگر مام جهــــــــــان آرد هزاران مردِ میدانی
کسی دیـــــگر چو فتــــــاحِ در خیبر نمی آید

شهی کو بود بهتر بر زمیــــــن و آسمان عالِم
سلونــــــــی گوی منـــبرها ســــرِمنبر نمی آید

برای حفظ جــــان مصطـــــفی خوابید در بستر
پیامبـــــر را به مانند علــــــــــی یاور نمی آید

به دوش خود برد شبــــــها غذای مستمندان را
انیس بی کســــــــــانِ خون جگر دیگر نمی آید

نیایـــش می نمود انـــــدر میانِ نخل ها هر شب
صدای یارب مولای بحـــــــر وبــــــــر نمی آید

شده همراز حیدر چاه آب از بی کسی( سامع )
نــــــوای ناله هــــــای نازِ نـــــام آور نمی آید

سه شنبه 14 حمل 1403

حمـــد وثنــا هر گـــاه کنم از فرد معبود مجید

کان خالق جان آفرین بر جسم ما روحی دمید

در این سرا واجـــب نمود، بر ما نماز و روزه را

از شهدِ شیرین دعــا ، انــــــــدر دهانِ ما چکـید

اینک بر آمد ماه نو ، شــادی پی شــادی رسید

بر مسلمین تبریک باد ،ایـــن عید میمون سعید

بر راکعان، بر ساجـــدان ، بر تائبان، بر نادمان

هردم مبارک عیـد فطـــــر،عید نوید، عید امید

گـــر بر درِ رب جلیل آیـــــد تـــرا توبــــه پذیر

بادا گوارا بر تو این روز و شــــب مسعود عید

عشرت دراین عید سعید،باشد همان غفران رب

سامع نگر در توشــه ات داری تو غفران را پدید

چهارشنبه. ۱ شوال عید فطر ۱۴۴۵

دارم انــــدر دل ولای آل طــاهــــــــــا بیشتر
صـــــرف عمــرم با ولا گــردد چه زیبا بیشتر

در مســـیر مکتــب شــــاه ولایــت در جهان
پا نهادم یافتـــم صـــدق و صفــــــا را بیشتر

تاج عزت بر ســـــرم دارم ز حـــب اهلبیت
این مؤدت را فـــزون بنــــــــما خدایا بیشتر

صد هزاران شکر رب آرم به لب هر روز و شب
اینـــکه دارم در دلـــم مهــر و ولا را بیشتر

گرچه طبعم نارســـا باشـــد ولی این دودمان
تُنـــگِ شکـــر را بـریـــزد در سخنها بیشتر

دســت ما کوته مکن یارب ز دامـــان رسول
آشــنا بنمــــــا به مـــــــا آل عبـــــا را بیشتر

سامع ار داری هـــوای روضه خلد برین
مدح عتــــرت را مکـــرر گو به هرجا بیشتر
چهارشنبه 5-2-1403

کنم آغــــــــاز هر کــــاری بنام خالــــق قــــدوس
بود نام دلارایش کلیــــــــد گنــــــــج دقیانوس

اگر خواهــــی ترا پر نور گردد گــــــور تاریک ات
شود روشــــن ز بسم‌الله بســــان تابش فانوس


به تن بنما لبــــــــاس بندگــــی و پادشاهــــی کن
چه زیبا خلعتی باشد مهیا کــــــن تو آن ملبوس

بیا بر درگــــــــــــه ی یزدان انیس تو بود رحمان
بخوان آن ذات بی پایان ، ترا منان شود مانوس

در توبه به روی عاصیان باز اســت شتابــــی کن
زند دریای رحمت جوش، مشو از خالقت مایوس


رهــــا کن نفس امــــــــاره مرو بر راه دون سامع
کمین در راه تو باشد شیاطــــــــینِ بدِ منحوس

پنجشنبه ۶-۲-۱۴۰۳

حمد خـــدا کن دلا رهبــــــــر تو مرتضاست

بر در رب سر بســــا میر تو شمس هُدا ست

اینکه تویـــی پیروی شاه جهـــــان شکر گو

سالک این راه باش راه علــــــی بی بلاست

غیـــر ره مرتـــضی هر کـه در آن راه رفت

رفتـــه به ســـوی فنا، راه علی دان بقاست

شمه ی از فضــــل او گویمت ای جان شنو

نفـــس نبـــی در نُبــی مظهر ذات خداست

بدر و حنین و احـــــد ، خندق و خیبر همه

فاتــــــح هر یک ز آن کیست؟ امیر ولاست

آنکه به جای نبی خفــــت شبی بی هراس

حفظ تن شــــاه دیـــن بهر علی پر بهاست

بر سر منبر کســـــی غیر علی این نه گفت

حرف سلونی فقط از شه خیـــبر گشاست

گفت به روز غدیر بر همه خـــاص و عام

بعدِ منِ مصطفی رهبـــــر تان مرتضاست

خشک شود بحر آب از صفت و مدح شاه

مدح علی در کتب بی حد و بی انتهاست

کیست به غـــیر علــی وارث علـــم نبی ؟

عالم اعلم یقـــین بعد رســــول خدا ست

آمـــدن و رفتنـش راز عجـــیب است وبس

کعبه و مسجد ببین زاد و شهادت او راست

مهر جـــواز صــراط در کـــف والای اوست

قاســـم نار و بهشت در صــف روز جزاست

یـــاور بــــی یـــاوران بهـــر یتیـــمان بـــرد

بر سر دوش علی کیـــسه ی پر از غذاست

مصحف ناطـــق بود دســـت خـــدا سامعا

معیت حق بــــدان با وصـــی مصطفاست

پنجشنبه ۶-۲-۱۴۰۳

شاه رگ

طــــوطی نطــــــــقم ثــــنای ذات اکبر می کند

حمد و مدح کبــــریا در شعر یکـــــــسر می کند

آن خــــدای را ستاید کوســــــــت خــــلاق همه

بــــــا بیــــــــان لال ، وصــــف رب داور می کند

مالک هفت آسمان و هفت زمین باشــــــد که او

بر جهــــــان آفرینــــش لطــــف بی مر می کند

بــــی نهایــــت مهــــربان است و رؤف و دلنواز

بر همه بذل و کــــرم بی حــــــــد مکرر می کند

او بود از شــــــــاه رگ گــــــــردن به ما نزدیکتر

هم ز باب و مام ما مهــــــــرش فزونتر می کند

رب گشــــوده باب توبــــه را به روی عاصیــــان

کوه عصیــــان همه از کــــاه کمــــــــــتر می کند

گـــــاه و بیگاه هر گهـــی رو آوری بر درگهــــش

باب رحمت او گشــــوده بر تو گســـــتر می کند

سامعا هرگــــــــز مشــــو نومیــــــد از دربار رب

بی گمان او مغفــــرت ها روز محشر می کند

پنجشنبه ۱۳-۰۲-۱۴۰۳

ششمین سپهــــر دانــــش شهِ با وقار صادق

ششمین ولــــی داور به زمینِ کردگار صادق

به کـــلام حــــق مفــــسر به بیان حق مدبر

به پیام رب منشر مــــه شـــــــام تار صادق

نتوان فضایل اش گفت به چنین زبان الکن

سخـن عاجـز از صفــــاتِ فر شهریار صادق

به میان گلــــشن دیـن شجر بلـــــند عرفان

وصیّ نبیّ مرســــــل گـــــل لاله زار صادق

به ره صــــداقت او همه صادقــــان روانند

بود آیــــــت صداقــــت برِ هــــر دیار صادق

دُر پر بهـــــای هستــــی گــــهر ثمین دوران

ز جواهــــرات باشــــد زر کــــل عیار صادق

سخن از کرامــــت آمد بود او کریــم سامع

نکند رها تهی دســــت کسی از جوار صادق

شنبه ۱۵-۰۲-۱۴۰۳

فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن

ترجیع بند

ای علمــــدارِ بــا وفـــا عباس

وی یــل پُــر دلِ غـــزا عباس

بر تو از خالقت سلام و درود

تا به روز حسـاب یا عباس

ای به نزد تو خود وفا مبهوت

تویی ســـر چشمهِ وفا عباس

مـرد و مــردانگی بــه تو نـازد

تویـی الگــــــو و رهنما عباس

لرزه افتد به جسم لشکر دون

گر بیایـی به عرصـــه ها عباس

دم تیــــغ تــــو در دم پیکـــــار

ســر اعـــدا کنـــد جــدا عباس

ساقـــی تشـــنگـــــان کـــربـبـلا

جـــرعـه‌ای آب را رســــان سقا

روز عاشـــور ساقــــــی خوبان

تشنه چون دیـــد کودکانِ گران

العطـش العطـــش صـــــدا آیــد

زاهـل خیمـه به سوز و صد افغان

نـــــــزد اربـــاب بـــا ادب آمـــد

گفت صبرم سر آمد ای سلطان

اذن جنگم بــــــده که تا سازم

جان فـــدای تو ای مرا جانان

گفت مولا بگیــــر مشک و برو

جرعه ای آب در خیام رسان

شد روان جانـب فرات آن گاه

صف اعــــــدا درید شیر غران

ساقـــــی تشـــنگـــــان کـــرببلا

جـــرعـه‌ای آب را رســــان سقا

بر لـــــــــب نهر آمـــد آن سرور

پُر نمودش دو کــــف ز آب گذر

یادش آمــــــد ز تشنگی حسین

از کفش آب را بریخت یکسر

گفت با خـود حسین تشنه بود

ایـن نبــاشـد مــرام یک نوکر

مشک را پُـــر زآب کــــــرد آمد

جانــــــــب خیـــمه ی شه برتر

ابن ســـعد لعیــــــن زد فـــریاد

حمـلـه آریــــد بـــر یـــل حیدر

ناگاهـــــــان ظالمی برید ازتن

هر دو دســــــتِ امیر نام آور

گشـــت، او نامیـــد از رفـــــتن

تیـــر، مشک اش دریــد درآخر

ساقـــی تشـــنگـــــان کـــربـبـلا

جـــرعـه‌ای آب را رســــان سقا

آه چگویم که زد یکـــی زاشرار

بر سرش آهنین عمـــود یک بار

از فـــرس روی خاک گرم افتاد

دستهایش ز تن جــــــدا خونبار

زد نــــــدا یا اخـــــا مرا دریاب

آمد انــــــدم حسین مه رخسار

گفــت برادر مرا کــمر بشکست

از غــم تو به ایــن دیار فگــــار

بعد تو شـــد جهان مرا زندان

زود آیــم بــــه نزدت ای دلـدار

خـون شـده قلب عاشقان سامع

توســن خـامـــه گیـر زیـن گفتار

ساقـــی تشـــنگـــــان کـــربـبـلا

جـــرعـه‌ای آب را رســــان سقا

سه شنبه ۱۱-۲-۱۴۰۳

دارم انــــدر دل ولای آل طــاهــــــــــا بیشتر
صـــــرف عمــرم با ولا گــردد چه زیبا بیشتر

در مســـیر مکتــب شــــاه ولایــت در جهان
پا نهادم یافتـــم صـــدق و صفــــــا را بیشتر

تاج عزت بر ســـــرم دارم ز حـــب اهلبیت
این مؤدت را فـــزون بنــــــــما خدایا بیشتر

صد هزاران شکر رب آرم به لب هر روز و شب
اینـــکه دارم در دلـــم مهــر و ولا را بیشتر

گرچه طبعم نارســـا باشـــد ولی این دودمان
تُنـــگِ شکـــر را بـریـــزد در سخنها بیشتر

دســت ما کوته مکن یارب ز دامـــان رسول
آشــنا بنمــــــا به مـــــــا آل عبـــــا را بیشتر

سامع ار داری هـــوای روضه خلد برین
مدح عتــــرت را مکـــرر گو به هرجا بیشتر
چهارشنبه 5-2-1403