هرچه ایثار که در روی زمین می بینمم
معدنش را به یقین ام بنین می
بینم
پسرش کوه وفا است و خودش
یم حیا
حل مشکل ز همین در به یقین می بینم
سامع
داستان انار
بعد ذکـرِخدا و نعتِ رسول
می گشایم زبان به مدحِ بتول
داستــانی کنـــم بیـــان بشنو
که صحیح الخـبربود منقول
گفت راوی که فاطمه یکروز
گشت بیماروشد زدرد ملول
آمـد انــدر کـــنــارِ او حیدر
به پرستاریش بـُدی مشغول
گفت حیدر بــه بانوی عالم
چه بود میلِ دل ترا معمول
گفت بابم زهمـسرت هرگز
نکنی خواهش از زر واز پول
حرف تومثلِ حرف باب منست
هرچه گویی کنم به دیده قبول
گر برایت همی بود مقدور
یک انـاری بیار جانِ بتول
صاحب جودولطف وکان عطا
شاه خوبـــان، علـــی ولی الله
شد برون از درونِ بیت عاجل
تا کـند دانه ای انـــار حاصـــل
رفت هر سو ولی نیافت انار
مرتضی شیر رب مــهِ کامل
گفت آنجا به مرتضی یک کس
نزد شمعون شود انار حاصل
رفت بر دربِ آن یهودی زود
داشت شمعون انـــار در منزل
زو گرفت یک انار شـد راهی
جانب منزل آن شـــــهِ عادل
ناگهان بین راه علـــــی بشنید
ناله کــورِ بــی کــــسِ سائل
بود آن کور در خرابه مقیم
نزد اودر خرابـــــه شد داخل
شـــد پرستارِمردِ کـــورِعلیل
تا کند بهر وی رفــعِ مشکل
گفت براوکه چیست میل دلت
او اناری بخواست از بـــاذل
صاحب جودولطف وکان عطا
شاه خوبـــان، علـــی ولی الله
کرد آن دم دو نیم شهِ فاضـــل
نیـــــم آن داد تا خـــورد کامل
خورد نیمی انار و خواهش کرد
نیم دیـــگر زمرتضــــی ســـائل
دست ها شد تهی و با دل زار
پس علی شد روان سوی منزل
گشت وارد به بیتِ خود او دید
طبـــــقی پرانــار در داخل
نزد زهـــرا بیامـد و پرســــید
کین انارازکجـــا بشـــد حاصل
گفت آورد یکی طبق و بگفت
داده این را امیر حق واصل
کردی در راه حق علی انفاق
شد انار از بهشتِ حق نازل
سامعا از علی چو کور بخواه
که گشـــاید گــره ز کـارعاجل
همه داستان به یک ساعت
بسرودم ز ذوق دل کامل
صاحب جودولطف وکان عطا
شاه خوبـــان، علـــی ولی الله
۱۷-۰۹-۱۴۰۳
رحیل مبهم
سحاب امشب ببارد خون بسی بهرغم زهرا
بسـوزد عـــالم و آدم ز عظمی ماتم زهرا
سیه گشته زمین وآسمان از حزن آن بانو
ملائک هم عزادار از رحیل مبهم زهرا
شده تاریک روزِ روشنِ عالم بسانِ شب
تو گویی در کسوف است آفتابِ عالم زهرا
دلیر عرصه بدر و حنین وقلعه خیبر
بود بادیده پرنم به حال درهم زهرا
چه شد گفتا مرا دفن وکفن بنما به پنهانی؟
چرا مخفی بود قبر ومزار اعظم زهرا؟
بیاید مرهم درد و غم دلها یقین سامع
بگیرد انتقام ازظالمان آن مرهم زهرا
از درب بیت زهرا 🔥 آتش زند زبانه
اندر فضا بود دود 🌫️ بالا فراز خانه
پهلو شکسته بانو 😢 بین در است و دیوار
از میخ در بگویم 🤔 یا ضرب تازیانه
زینب رسد به فریاد 📣، گریان به حال مادر 💔
دارد به دل غم و سوز 🥀، از جور این زمانه ⏳
طفلان به گرد مادر ، با دیده‌های پر خون 😭
فریادشان بلند است 🗣️، در خلوت شبانه 🌙
غسل و کفن مرا کن 🕊️ گفتا تو در دل شب 🌙
دفنم نما علی جان 🖤 پنهان و مخفیانه 🔒
مهدی رسد به دوران ⏳ بهر قصاص مادر ⚖️
سامع نشان دهد او 📜 آن مرقد فرزانه 🕌
23-08-1403
متن شعر ✍️
🌹 بوستان آتش گرفت و باغبان افتاده بود
مشکبو یاس کبود اندر میان افتاده بود 🌺
🔥 زد زبانه آتش اندر گلستانِ دلستان
بانکِ غم در آشیانِ بلبلان افتاده بود 🕊️
🌫️ در فضا پیچیده دود از چوپِ دربِ لاله زار
پشتِ دربِ باغِ گل، یاسی خزان افتاده بود 🌸
👹 ناکسان بر بوستان از چه هجوم آورده اند
دشت و صحرا و چمن در غم نهان افتاده بود 💔
🌿 باغ و راغ پر ثمر در آتش کین سوخته
هر طرف بلبل برای گل حزان افتاده بود 🐦
💥 زد شرر سوز کلامت سامعا بر جان و دل
ماتمِ عظمای گلشن بس نهان افتاده بود 😔
📅 ۲۰-۸-۱۴۰۳
مادر صبر
طلــعت نمــوده آفتـــاب یا مـــاه تــابـان آمده
از تابــشِ رخســـارِ اوعالـَــم فــروزان آمده
با شور و شادی و شعف باشد کی این زیبا لقا؟
از مقدمش درشش جهت بهجت فراوان آمده
سبزینه گشته هرطرف عطرِ گل وسنبل رسد
در موســـمِ زردِ خـــزان گویا بهـاران آمده
شاهدخت آمد در زمین با عظمتِ فر و شکوه
فوجِ ملک بهرش فرود بیش از شماران آمده
ام المصائب خوانَدَش یا مادر صبر جهان
خندان مهی نیکو نگر با بحرِ احــســـان آمده
او زینــــت بابا بود او عفـــتش یکـــــتا بود
او دختر زهـــــرا بود بانــــــوی ایمان آمده
دارد فصاحت چون علی دارد بلاغت چون نبی
دارد شهامت پر دلی شاهدخت خوبان آمده
بهرِ برادر همدم است هم مونس وهم یاوراست
از بهر یاری حســـین با عـــهد و پیــمان آمده
در هرکجا گریه نمود لیکن به آغوشِ حسین
آرام شـــد زینـــب دمــــی با حـالِ خندان آمده
تاریخ خوان در باره ی ابن زیاد و کاخ او
از خطبـــهِ غرای او در کــــوفه لرزان آمده
باشد به عالَم قاصدِ پیغامِ خــــونِ شــــاهِ دین
افشـــاگرِ ظلمِ ظَلام خــاتون به دوران آمده
از کربلا تا شهرِ شام رنجِ فراوان را کشید
ام المـصائب شـد لقب بر او چه عنوان آمده
داغِ جوانان دیده است ظلمِ فراوان دیده است
رأسِ شهیدان دیده است راضی به فرمان آمده
در شامِ عاشـورا کــند برپا نمــــازِ شب چُنین
شهدِ عبادت بهر او شیـــرین‌تر از جان آمده
عاجز بود سامع ترا طبعِ ضعیف اندر بیان
اوصافِ فضلش در کُتُب از حد فراوان آمده
۱۴۰۳-۰۸-۱۶
شعله آذر
آه و صد آه که عدو زجر فراتر دادند
به بهیــن بانوی عقبای فلک فر دادند
چه بگویم ز در و میخ در و ضرب لگد
مهبط وحی، خصان شعله آذر دادند
پاره قلب خودش خوانده محمد هر گاه
ابلهان رنج به قلب شه برتر دادند
آنکه آزرده کند فاطمه را در عالم
دان که آزارِ فراوان به سرور دادند
سامعا عز و شرف را بنگر در دوران
لقب ام ابیها به دختر دادند
سیر راه راسـتان شــاه اژدر در خـــوش است
ذکــر اوصـــاف نفیس نفس پیغمبرخوش است
مـــدح گــویـم از ابـــر مــردِ شـهــیــرِ کــارزار
وصف گفتن از دلیر و فاتح خیبر خوش است
پــا نــــهم بر جــــاده بـــی انحــراف مسـتقیم
پیروی از بوالحسن مولای بحر و بر خوش است
عاجز از مدح اش بود نطق و بیان جن وانس
وصف ذاتـش در بـیان خــالق اکبر خوش است
خوانـده احمـد خویـش را شهر علوم و در علی
گشتن اندر شهر وارد بی گمان از درخوش است
إِنَّـــما در شـأن شـاه نــازل شــد هنـــگام رکــوع
ای گدا از دست شاه اعطای انگشتر خوش است
در هیــاهــوی هـــوای گــــــرم محــشـر سامـــعا
جرعه ای از دست مولا بــاده کـوثر خوش است
دا څـــه ځــای دی، کربلا ده نینوا ده؟
چي هم کرب دی، هم بلا ده، څه غوغا ده!
دا څـــه لاره، څه مسلک دئ، څه آیین دئ؟
چي هم دین دی، هم دنیا ده، هم عقبا ده!
دا څه بارګاه ده، څه آرګاه ده، څه منزل دئ؟
چي د لمر په شان ځلېږي، خوشنما ده!
دا حسین څوک دئ؟ رهنما دی، مقتدا دی،
چي هم میر دی، هم ولي دی، هم مولا ده!
دا حسین څوک دئ؟ ټول ورته قربان دي،
سوالګر یې ای سامعه، هم شاه دی، هم ګدا ده!
له هر ځایه مې زړه تور دی، کربلا ته مې زړه کېږي
هره شېبه چې مې یادیږي، نینوا ته مې زړه کېږي
دا ورځې څه غوغا ده، هر یو ځي و کربلا ته
عاشقانو سره تلل، و دلربا ته مې زړه کېږي
هم مې جنت، هم مې طوبی، هم مې کوثر کربلا ده
په اربعین کې یاحسینه، مشایا ته مې زړه کېږي
چې ایام د اربعین وي، ټول یاران وي کربلا کې
(سامعه) د اربعين حال و هوا ته مې زړه کېږي
ای شهید د کربلا
یاحسین حسین آقا
سر د شاه حسین دي دا
وایـــی پــاک کــلام الله
پر سُــنان د ظــالــــمان
ام حسبت وایی شاه
دي د لمر په شان روښان
سر د شاه مظلومان
ای یزیده مه وهه
سر دي د ولی الله
دي د نینوا شهید
دي د کربلا شهید
لمسی د خاتم دئ
زوی د فاطمې زهرا
ای د زینبې مولا
ای د سکینې بابا
پر غلام د در سامع
وکړه یو نظر آقا
ای میـــر و علمــدار تویـی شیـــر غضنفر
ای زاده حیـــدر
مشکـــی بنـــما آب تــــــو ای مــرد دلاور
ای غـــــازی برتر
بر اهـــل حرم سوز عطش گشته نمایان
باســـوز فراوان
رو جرعــــــه ای آبی تو ز شط آر برادر
ای ساقـــی مهتر
مشکی چو گرفت بین عدو شاه روان شد
پیـــکار عیان شد
بی حد عــــدو کُشـت ز آن قوم بد اختر
عبـــــــــاس دلاور
در نهــــــر رسید تا که بنــــــوشد مه دلبر
شـــــــد یادِ برادر
از کـــــــــف رها کــــــرد هـمان آب مُیسر
آن ثـــــانی حیدر
پر آب نمود مشـــک روان شد سوی دلدار
عبـــــاس علمدار
دستان علــــــــــــمدار جدا گشت ز پیکر
از جــــور سمتگر
افتاد زمیــــــــن بسمل و در خون تپیده
با مشـــک دریده
فریـــاد اخـــا ادرک اخـــا زد غضــــــنفر
با دیده خون تر
بگرفت حسینش به بغل سامع در آن دم
با دیـده پر نم
گفـــتا که شکـــــستی کمرم یار و برادر
در لحظه آخر
منم سائل تویی سلطان حسین جان
منم درد و تویی درمان حسین جان
روم راهــــی کـــه رفتــی بهر جانان
صـــراط تو بود پیـمان حسین جان
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
شمع هدایت حسین حسین جان
نجــات امت حسین حسین جان
ســلام خــالــق بــر تـــــو مکـــرر
ز روز اول تـــــــــا روز آخـــــــر
تـــویـــی حبـــیب حبــــیب داور
شاه شهادت حسین حسین جان
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
پـــــرد دلــــم سـُــوی کربــلایت
بکـن تو لطـفی به ایـــن گدایت
طــلب مـــرا ســـــــوی نینوایت
کان لطافت حسین حسین جان
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
دل پــر ز عشــق سبــط مصــــطفی ببین
در ســر مــــــرا ارادت و مهــر وفــا ببین
من سائل ام به در گه ی پرفیض حسین
از من وفا به در گــه ی ایشان دلا ببین
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
اِربـــاً اربـــا شـــد علــــــی اکـبر
به خــون حــــنا شد علی اصغر
دو دست جــداشــد زمــاه انور
ز با وفایت حسین حسین جان
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
ظــلــمِ فـــراوان بــــر آل اطـــهار
نمـودنـــــــد اعــــــدای دون کفار
زدنــــــــد آتــــــش قـوم ستمــکار
بر خیمهایـت حسین حسین جان
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
حسیـــــــن منـــی گفــــتـه پیامبر
در شــأن تــو ای شهــــید بـی سر
ز سامــــع از لطــف در روز محشر
بکن شــفاعت حسین حسین جان
۱۴۰۳-۰۵-۰۵
شهنـــشاه حسیـــن جان مولاجان حسين جان
ته يـــې نور د یزدان ته يــــــې شاه د شاهان
ته يـــې اصـل ولايت ته يــــــې ګل د رسالت
ته يـــې نور د هدايت ته يــې کان د سخاوت
ته يـــې عزت و حرمت ته يـې زین د شهادت
ته يـــې بذل و کرامت ته يې شاه د شجاعت
مولا جـــان حسيـــــــن مولا جان حسين جان
په هرځـــای عزا ســــــو څه غم او ژړا ســـــو
څه جور و جفا ســــــو څه ظلم و دغا ســــو
شهـــید بی گناه ســــــو وينه توي دچا ســـــو
د آل عـــبا ســـو په کــــــرب و بــــــلا ســــــو
ته يې شاه خوبان حسيــــن جان حسين جان
ته يـــې ذکر په قرآن ته يــــې اصل د ميزان
تا وکړل ځان قــــــربان لپــــــاره د یـــــــزدان
ته يــــــې نور د ايمان ته يــــې ګل د ريحان
ته يـــې جان جانان حسین جان حسین جان
اي د ټـــــــولو دلــــــدار سلام دي د بــــــادار
پر تا ميـــــــــر و ســــــالار ته ېې زوي د کرار
ټول عالم سو ګــــــلزار ستا د جد په رخـــسار
سامـــع وايــــــي سالار ستا بيان په اشعـــــار
ته يې نور د یزدان حســين جان حسين جان
۱۴۰۳-۰۵-۰۳
یک طرف مردانگی بینی به دشت کربلا
یک طرف نامردی اغیار ترسو بر ملا
یک طرف عز وشکوه ومرتبت باشد پدید
یک طرف ذلت بود پیدا میان اشقیا
یک طرف مردی کند سیراب فوج چند هزار
یکطرف بر طفل شش ماهه زند تیر جفا
یک طرف یک تن بود لشکر به میدان نبرد
یکطرف صد تن بسی بزدل در آن دشت بلا
یک طرف آل نبی هستند یکسر شیر گیر
یک طرف آل فساد و شر وهم آل زنا
یک طرف نور هدا و کشتی اهل نجات
یک طرف سیر عذاب و پستی و ظلم و سزا
یک طرف ایمان و قرآن و دعا و معرفت
یک طرف عصیان و زشتی و خطا اندر خطا
یک طرف تن های بی سر در زمین افتاده اند
یک طرف اعدا بتازند بر جسدها اسب ها
یک طرف آه و فغان کودکان در خیمه گاه
یک طرف تاراج گردد خیمه های اتقیا
یک طرف بر نی چه سر هایی ز پیکرها جدا
یک طرف بستند با زنجیر و غل آل عبا
یکطرف سامع نگر بر او غم و ماتم کنند
یکطرف از خط و سیر شاه شدند یکسر جدا
۱۴۰۳-۰۵-۰۱
شده کشته شاه شهیدان حسینم
لب تشنه در خاک سوزان حسینم
شرر زد به قلب همه شیعیانت
حزین غمت جان جانان حسینم
تو دانی حسین زاده مرتضاست
سلیل نبی سبط خیرالوراست
ضیای دو چشمان خیرالنساست
یقین دان بود اصل ایمان حسینم
بر آل حسین ناکسان بس جفا کرد
ستم های بسیار قوم دغا کرد
ز بهرش ملائک عزا در سما کرد
غمین در عزایت دل و جان حسینم
دو دست علمدار شه شد جدا وای
علی اکبرش شد شهید جفا وای
برید حلق اصغر عدوی دغا وای
چو شد تک و تنها به میدان حسینم
عدو راس اورا جدا کرده اما
سرش روی نی در نوا بوده هرجا
تلاوت کلام خدا کرده زیبا
بود سامعا نور یزدان حسینم
جمعه ۲۹ - ۴- ۱۴۰۳
شاه حسین په کربلا
سو شهید په عاشورا
لا اله الا الله
لا اله الا الله
ظالمان جفا وکړل
بي حده خطا وکړل
توی ويني د شاه وکړل
پر ډګر د نينوا
شاه حسین په کربلا
سو شهید په عاشورا
ګل په شان علي اکبر
قاسم او علي اصغر
هر يوه په وينو رنګ
سو په ورځ د عاشورا
پري سو رأسونه الله
پري سو لاسونه الله
دگ سو له غمونه زړه
په ماتم د اهل الله
څنگه د نبي پر آل؟
ظالمه په کوم احوال؟
فاسده په کوم اعمال ؟
دا ستم دي وکړه بیا
سامعه وکه هر دم
ماتم او ژړا او غم
ژاړي خود نبی اکرم
تل په دي عزا مولا
۲۷-۰۴-۱۴۰۳ چهارشنبه
بعد عاشورا اســــــیران را که بردند سوی شام
رأس هفــــــتاد و دو تن بر نی شدی بالا مقام
شد یزید عازم که بیـــــــند راسهــــای برسنان
دید در تشـــــــــت طلا راس حسین شاه جهان
ناگهان چشــــم یزید افـــــــــــتاد بر راس دگر
بــــــود آویزان درون یک ســــبد بر اســــب نر
گفت آن رأس کی باشد کین چنین محشر بود؟
گفــــــت آن رأس ابوالفــــــضل زاده حیدر بود
تاکه رأس حضــــرت عبــــاس دیـد آن بد سیر
لرزه بر جانــــش فتـــــاد از هیبت و دیدار سر
گفــــت بر شــــمر لعیــــن از جنگ تان بنما بیان
سخت بود یا این که آسان این نبرد از بهر تان
شمر گفتا سهل بود این جنــــــگ مثل یک شکار
عده ی گفتــــــند که آســــــان بود بر ما کار زار
بود در آنــــجا یکــــــی مردی ســــواری آن زمان
سر تکـــــان میــــداد از نیــــرنگ شمر اندر مکان
زان نفــــــر پرســــید اصــــل ماجــرا را آن لعین
گفــــت اگر جــــانم آمان باشد بگویم این چنین
با یــــلان پر دلــــی بودیــــم در پیــــکار سخت
لشــــــکر ما بـود از ایــنها همیشــــه در شکست
این علمــــدار حســــین است زاده حیــــدر بود
این شــجاع نینــوا یـــک تن خودش لشــکر بود
ما ز راه جـور و نیــرنگ حمــله ور بر او شــدیم
تیر بر مشکش زدیم و خود فرار هر سو شدیم
نــزد نهـــر آب بــر دســــتان او خنـــجر زدیــم
یـک عمــودی آهنـــــین بر راس آن اخــتر زدیم
سامعا بـــس کـــن ز شــرح ماجـرای بس حزین
از بیــــان کربـــلا دلـــــهــا شــــده یکــسر غمین
شام غریبان ۲۶-۴-۱۴۰۳