لاله زار سامع  

ای میـــر و علمــدار تویـی شیـــر غضنفر
ای زاده حیـــدر
مشکـــی بنـــما آب تــــــو ای مــرد دلاور
ای غـــــازی برتر

بر اهـــل حرم سوز عطش گشته نمایان
باســـوز فراوان
رو جرعــــــه ای آبی تو ز شط آر برادر
ای ساقـــی مهتر

مشکی چو گرفت بین عدو شاه روان شد
پیـــکار عیان شد
بی حد عــــدو کُشـت ز آن قوم بد اختر
عبـــــــــاس دلاور

در نهــــــر رسید تا که بنــــــوشد مه دلبر
شـــــــد یادِ برادر
از کـــــــــف رها کــــــرد هـمان آب مُیسر
آن ثـــــانی حیدر

پر آب نمود مشـــک روان شد سوی دلدار
عبـــــاس علمدار
دستان علــــــــــــمدار جدا گشت ز پیکر
از جــــور سمتگر

افتاد زمیــــــــن بسمل و در خون تپیده
با مشـــک دریده
فریـــاد اخـــا ادرک اخـــا زد غضــــــنفر
با دیده خون تر

بگرفت حسینش به بغل سامع در آن دم
با دیـده پر نم
گفـــتا که شکـــــستی کمرم یار و برادر
در لحظه آخر