لاله زار سامع  

باز در بیـــت علـــــــی امشب صفای دیگر است
بر لـــــب زهرا و حیدر خنده‌ های خوشتر است

سر زده در بوستـــان دین گل رعـــــــنای عشق
کز شمیم او فضای این جـــهان خوشبوتر است

دل شـــده شیدای ایـن زیــــبا گل سبـــــز چمن
دیدنش از گلــــستان و صد چمن زیباتر است

این همای دل ز شــادی پـــــر زند سوی حجاز
پر زند با صد نـــــوا شعرش به شأن شبر است

آیــد از طــرف ســـما خیـل ملـــک سـوی زمین
غنچه لب ، شـادی کنان ختم رسل پیغمبراست

جشـــــن ها بر پا بــــــود در نیـــــمه ماه صیام
زاد روز مجــــــــتبی سبط رســـول اطهر است

یوســــف زیبــا جمـال حـضـــرت زهـرا حسـن
صد چو یوسف در شگفت از گلعذار دلبر است

خلق و خوی او حسن گفتار و کردارش حسن
آن یم جود وسخا مارا امــام و رهبــــــر است

اسم زیبایش حسن بگـــــــــــذاشت ذات کبریا
پاک و اطهر از پلــــــــیدی،در کتاب داور است

چلـــچراغ ماه رخـــــسارش بتـــــابد بر جهان
ما سوا از نور او پر نور گیــــــتی یکسر است

او کـــــریم عترت طــــاهـــــا بــود در هر زمان
فیض او جاری بر عالم مثل حوض کوثر است

خـــطه خلـد برین انــــدر بقیـــع دانی ز کیست
بــی چــــــــراغ و قبــه قبردودمان حیدر است


غیر مدح خانــدان، سامـــع مگو مــــــــدح دگر
مدح آنها در غزل بهـــتر ز شهد و شکر است

باز در بیـــت علـــــــی امشب صفای دیگر است
بر لـــــب زهرا و حیدر خنده‌ های خوشتر است

سر زده در بوستـــان دین گل رعـــــــنای عشق
کز شمیم او فضای این جـــهان خوشبوتر است

دل شـــده شیدای ایـن زیــــبا گل سبـــــز چمن
دیدنش از گلــــستان و صد چمن زیباتر است

این همای دل ز شــادی پـــــر زند سوی حجاز
پر زند با صد نـــــوا شعرش به شأن شبر است

آیــد از طــرف ســـما خیـل ملـــک سـوی زمین
غنچه لب ، شـادی کنان ختم رسل پیغمبراست

جشـــــن ها بر پا بــــــود در نیـــــمه ماه صیام
زاد روز مجــــــــتبی سبط رســـول اطهر است

یوســــف زیبــا جمـال حـضـــرت زهـرا حسـن
صد چو یوسف در شگفت از گلعذار دلبر است

خلق و خوی او حسن گفتار و کردارش حسن
آن یم جود وسخا مارا امــام و رهبــــــر است

اسم زیبایش حسن بگـــــــــــذاشت ذات کبریا
پاک و اطهر از پلــــــــیدی،در کتاب داور است

چلـــچراغ ماه رخـــــسارش بتـــــابد بر جهان
ما سوا از نور او پر نور گیــــــتی یکسر است

او کـــــریم عترت طــــاهـــــا بــود در هر زمان
فیض او جاری بر عالم مثل حوض کوثر است

خـــطه خلـد برین انــــدر بقیـــع دانی ز کیست
بــی چــــــــراغ و قبــه قبردودمان حیدر است


غیر مدح خانــدان، سامـــع مگو مــــــــدح دگر
مدح آنها در غزل بهـــتر ز شهد و شکر است

کریم اهلبیت (علیهم‌السلام)
طبع من در وصف دلـــــبر دُر فشانی می کند
از شعف هر سو پرد شیــــرین زبانی می کند

واژه هــــا چیند بــــه مـــــدح نـــازنینِ مه لقا
مصرع درمصرع سراید بیت خوانی می کند

مطرب وساقی و جام و تار وبربط را بخواه
فصل دی رفت وگلستان گل فشانی می کند

وه چـــه رعـنا غنچهِ گــل سر زده درگلستان
نکهت او عالــــمی را گلــــــــستانی می کند

دلبری دارم که عـــالم دل نثارش کرده است
عشق جانانـــــم چه زیبــــا دلستانی می کند

او چو شمــــع و ما همه پروانه ی رخسار او
پر فروغ از ماه خود این دهر فانی می کند

از قدوم او دو صــــــــد فصل بهار آید پدید
باغ و راغ از یمــــن او عنبر فشانی می کند

تا به کی گویـــم به پرده وصف آن زیبا نگار
آن شهــــی کو در دو عالم حکمرانی می کند

خسرو نیکو سخـــــن شاهنشه دوران حسن
مهر آن مــولا حســـن مـــارا جهانی می کند

بذل او باشد زبانـــزد در میـان شیخ وشاب
معدن جود است و لطف بی کرانی می کند

او کـــریم اهلبیـــت ســـیــد بطــــحا بـــــود
ریزه خوارش صد چوحاتم میزبانی می کند

رو بخوان تاریخ از جنــــگ و غزاهای جمل
مجتبی میر دلیـــــــــران قهرمانی می کند

جـــرأت و مـــردانگی دارد ز بابایش عــــلی
چون پدر در جنگ ها شمشیر رانی می کند

صلح او دانـــــی به فرمان نبی باشد همین
ورنه در راه خدایـش جان ستانی می کند

بر جـــوانـــان بهشتــی ســـیدو آقا بـــــــود
با حسین آنجا شفاعت جـــاودانی می کند

درگهش باب نجــات عاصـیان خاص و عام
بر درش خیــــل سلاطین پاسبانی می کند

فضل او این بس که باشـــد همدم هر بینوا
بر همه مستضعفان او مهـــــربانی می کند

گرچه باشد نطق تو الکن به مدحش سامعا
مـدح او در نظـــــم تو شیوا بیانی می کند

چهارشنبه 16-12-1402
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

شعر شماره ۱۴۸



ای عاشـقان ای عاشـــقان شـبه پیــمبر آمده
در بیــت لیـــــــلا وحسـین تابنده اختر آمده

از طلعت این نو مهی پر نور شد گیتی همه
نیکو صفت ابن الحسین یعـنی که اکبر آمده

حیدر صفت او می درد صف های لشکر در غزا
بر هاشـمیان مـــژده ده ثانـــی حیــدر آمده

درخلق وخوی ومنطقش باشد شبیه مصطفی
با دیدنش لشــکر نگر مبـــهوت یکــسر آمده

ای قهــــرمانان بشـر، والا ظفر شد جلوه گر
پور علـــــی مرتضی فـــــرد مظـــــفر آمده

تبریک گو از جـــان و دل مولود مسعود علی
سـامع برای عاشــــقان، عنــــبر معطر آمده

چهار شنبه ۲- ۱۲-۱۴۰۲
مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن

شهی دارم که افسر بر سرش از خسروان دارد
که او غائب بـود اما به عالــم صد نشـان دارد

اگر خواهــی مکان او نگــر در قلــب هر مؤمن
احـــاطه هر کـجا با اذن رب در هر زمان دارد


بــود مــاهِ فــروزانش پـــسِ ابــرِ سـیاه پنهان
ولی دنیا ز نور او درخشش جــــاودان دارد

بیاید مه جبینِ ما شــبِ هجـــران سحر گردد
که اوخود بر همه هستی تسلط بی گمان دارد


دگــر نابــود می گــــردد به گیتی کاخِ استبداد
شهـی آیــد کــه صمـصام از امیر مؤمنان دارد


بگیـرد انتـــقامِ خـــونِ مظــلومانِ دشـت طف
کسی باشد کـه از شــاه رُسُل او خاندان دارد


به نیمی از مــهِ شعبان بـود میلاد مسعودش
به هر جــا بزم شـادی و ســـرورِ دلستان دارد

به حق این شب قــــدرش نما امضا ظهور او
که گیـتی در غیــــابِ او ملالِ جانستان دارد

الهــی تو رســان آن یوســفِ زهــرای مرضیه
که از خــاک بهین بانـو یقین دارم نشان دارد

بیـا سامــع بـه بـــزم عاشــقانِ حــجـتِ داور
نگر هر یــک بـرای او ز دیــــده دُرفشان دارد

دوشنبه ۳۰ -۱۱-۱۴۰۲
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
ح غ ۱۲۰

حبـذا پــر نور شــد عالــم ز مه سیمای دوست
بیـن چه زیـبا گشــته دنیا از رخ زیبای دوست

گل فشان بیـن گلستان و عطر افشان بوستان
شــد بهار اینـک دوبار از مقــدم والای دوست

جشن عیش وبزم نوش وباده وساغر به پاست
هر طرف با ساز ودف بنگر همه شیدای دوست

صبحــــدم ســـــر زد ز بیـت میــر عسکر آفتاب
سامره شـــــد پر فروغ از طلعت اعلای دوست

مـــدعی کــی مـــــی پذیرد با گلی گلشن شود
گلســـتان گیتی شــده از یک گل رعنای دوست

میمنت بادا محــبان میر و ســرور گشته است
دلبــر والا مقــام و حـجــت یکـــــتای دوست

او عزیز انس و جن باشد به هر وقت و زمان
سامعا بر گو ز جــان تبریــک بر اعزای دوست

یکشنبه ۲۹-۱۱-۱۴۰۲