بیتاب یار


از هجر تو بيتابم ديوانه چـــو ديوانه
دنبال تو مىگردم کاشــانه به کشانه
از بهر وصال تو سرگشته منم هرسو
اندر پى تو هستم زيـن خـــانه به ان خانه

از ساغرعشق تو مســــتانه ومخمورم
چون باده کشان بى خود ميخانه به ميخانه

در بزم وصال تو اى جان جهان من
يک ساغرنابت به خمخانه ز خمخانه

اى ابر مشو حائل بين من وخورشيدم
تابنگرمش يک دم جانانه چو جانانه

اى يار بيا يکبار ازکوجهء ما بگذر
تا هر نفسم باشد شکرانه به شکرانه
با آمــــدنت گردد آئينه دلها صاف
آباد شــــــود جانم ویرانه به ویرانه

صحراى کوير دل باياد تو سيراب است
اين الفت تو در دل اشيانه به اشيانه

اى شمع فروزانم وى نور دوچشمانم
گردم به فـــداى تو پروانه چو پروانه

من (سامع) محزونم افسرده ودلخونم
بنما نظرى بر عبد شاهانه چو شاهانه